ეპიტაფია გალაკტიონს

ზოგი ჰაფეზის ვარდებს დებდა პრუდოს ვაზაში,
ზოგი შექსპირსაც იწუნებდა საკუთრის ხიბლით,
სხვა ვერ ამბობდა თავის სათქმელს ამ კარნავალში,
ხმამაღლა გმობდა იმ ერთს, იმ დიდს, შურით თუ ჯიბრით.

მაგრამ დროების მოდგაფუნე ზვირთებმა სწრაფმა
ეკალ-ვარდებიც გადარეცხა მმუსვრელი ხელით,
თავის ადგილას დაიბუდა ყველა სულსწრაფმა,
ვინც ვეღარ შეწვდა გალაკტიონს იმ შურით, ბნელით.