მესია

შენ ხალხისათვის გინდოდა გეთქვა,
რომ ხარ მესია, 
მაგრამ არ გესმის ის გულის ფეთქვა,
აქ რაც წესია,
დავაგვიანეთ ჩვენ შენთვის გვეთქვა
მწარე ლექცია:
ქართველნი მტრის გულს ვადებდით ზედ ქვას -
განა ლექსია.
შენ მაშინ შეცდი, როცა მტრობა
გამოგვიცხადე,
აწი გეკუთვნის მარტოობა,
არა სიცხადე,
არა პატივი, მხოლოდ გმობა -
ავად ეცადე,
აღარ იქნება აქ დანდობა,
თუმცა ვეცადეთ…