სიყვარული

როცა ამქვეყნად არ ვიქნები, დამრჩება დარდად
რომ ვერ გარდავედ მე ბოლომდე აზრებს ხალხისას.
და ის დღეები, სანუკვარი, იქცევა ვარდად,
თამამი როა, თან სუნი აქვს საყდრის სანთლისა.

როცა ამქვეყნად არ ვიქნები, ზოგს დავაკლდები,
და გამიხსენებს ბევრი, ზოგჯერ, ღიმილნარევად,
საფლავის ქვაზე, ცრემლიანი შენ დააკვდები,
სასაფლაოზე, მარტოსული, ნაიარევად.

როცა ამქვეყნად აღარ მოვალ, მიტირე თუნდაც,
დე, განიძარცვოს სიყვარულის ტაძარი მხდალად,
მე რომ მიყვარდი, სიყვარული ისეთი უნდა,
ჩემთვის დარჩები სიყვარულის ქალღმერთად მარად. 

როცა ამქვეყნად კიდევ მოვალ, მინდა ვიცოდე,
რომ აქ დამხვდები და მე აღარ მომიწევს ძებნა,
სიყვარულის თასს ისევ როცა გამომიწოდებ,
არ დამჭირდება კვლავ უდაბნო ყამირის ტკეპნა.
********************************************************
Любовь

Когда не станет тут меня, я буду грустен,
Мнения разных тебе не в помощь, пошли всех к черту!
И запах церковный, будто мне он очень уж нужен, 
И дни прошедшие, ставшие как розы в обертку. 

Когда не станет тут меня, многие вспомнят,
С ухмылкой вздрогнут, вспоминая дней со мной череду,
Придешь на кладбище, где пространство памятью кормят,
Память ушедших на тот свет неистово берегут.

Когда уж не приду на свидание, можешь ты плакать,
Пусть разоряют церковь любви, крича ей в пустоту,
И вспомниться, что любил я целовать тебя в радость,
Будто понимая потусветной бездны немоту.

И когда я приду еще раз, хочу убедиться,
Что встретишь меня с обьятием, не отпустишь потом,
Выпив чашу любви, сладкий сон мне спокойно сниться,
Как мечтают все люди при жизни всегда о таком.