.

მევარ აზრთა მავალი ფერდობზე გამავალი გავალ ედემ მხარეში აფროდიტეს თარეშში მიუსაფარ მხარეში და ჩემს ცივ სამარეში იმ უდაბურ მხარეში სადაც როიალი ნავარდობს სადაც მოსთქვამს დინებადა ზევსიც ტრაბახ ტრაბახობს დაა ეცემა იმპერია ვით მეორედ ჩამოსვლა ვაგლახ! ღმერთო, ნავარდო როდის უნდა ამაგდო ტირის! ტირის! როიალი როცა მთვარე ღამეს ათევს მე რა მელის უიმედო ექსცესებით ღამენათევს... ათევს... ათევს ბოლთას ცემს და ღამეს ათევს უღიმღამო ფიქრი, კერპით ხელში ღამეს ათევს...