:::

ვვმარტვილობ...ვკაეშნობ,
დარდს ვაპარებ მარტივ რითმის საუცხოო აკორდებს
უცებ, ლურჯა ცხენის ნალი სასთუმალს შემაპარებს,
ესრეთ იწყებს ჩემი მუზა, ლექსის თაყვანს ამყარებს, 
ღამე იწვის, თოვლი დნება, ცისკარ მზე რომ მეკარგება,
და სიცივე მეპარება, ლექსი ლექსზე მეკარგება,
მუხლი მუხლზე მედრიკება,საუცხოოდ ეჭვიანი მე თუ გავხვდი მომიტევეთ,
აქ მე არვინ მეკითხება...აქ მე არვინ მეკითხება...
ვვმარტვილობ...ვკაეშნობ
ვფიქრობ და ვპაექრობ 
ჩემთავთან,ჩემთავთან,ჩემთავთან
დარდი მაქ მუდამ მე ფიქრი მაქ მუდამ მზე
მთვარე კვლავ მთვარე ძირს მთვარე ქარს
მე მუზა, მუზა მე, დარდი მას, კვლავაც მე კვლავაც მე.
უცხო რითმებით გაივსო ოთახი ბახის,ბეთჰოვენისა და ჩის
და ეს ღირს და ეს ღირს..ისევ მე ისევ ის და მუზა მარად ძირს მარად ცას მარად აზრს 
გადმოვცემ ხარბად მე კვლავაც მე და ჩი