მამაჩემი

გაგხშირებია ჭაღარა, მოხუცებულხარ მამაო,
დედა-შვილობას არ ახსოვს მშობელი შენისთანაო.
ქანც გაგწყვეტია შრომითა და გიღვაწია სოფლადო,
ბევრჯერ კი გითქვამს რად მინდა, ბაღ ვენახ მრჩება ოხრადო.
მთის შვილი ბარში მოსულხარ, დაგიძმობილდა ყველაო
გენში რაჭველსა - სიბრაზე, გურულსა გიგავს - წყენაო. 
კალამმა ნიშანი მომცა გეყოს ამდენი წერაო,
შვებულებაში გაუშვი დაგღლია თითი ცერაო.