თეთრი ჰოსპიტალი

დედა მიტირა ამ ომმა,
დღესაც მივწერე საცოლეს...
კუ-კუ-რუ-კუ-კუ... პალომა...
ერთიც ვიმღერო, მაცალე!

მოგონებებში დავები:
— ჩაის დალევ თუ ყავა რძით?..
მიღიმის მუხლისთავებით
დიდებულება სავარძლის.

— დაგელოდება საცოლე, —
მოწყალების დის ნუგეში...
და ჰოსპიტალის საწოლებს
სურთ გადაფრენა ბუდეში,

როგორც მოწყენილ წეროებს
ფათქუნით ფრთების ზეწრების;
ვარსკვლავზე სახელს მოვაწერ,
ვარსკვლავებს თუ მოვესწრები.
თეთრი სამოსით მოსილი
მოწყალების და ბინდიდან
ზეციურ ანგელოსივით
სარკმლიდან შემომიფრინდა.

კვლავ ზმანებაში დავები, —
— ჩაის დალევ თუ ყავა რძით?..
მიღიმის მუხლისთავებით
დიდებულება სავარძლის.