თოვლი

თოვლი დნება, ფიფქი კვდება
უმოწყალოდ, მარტო რჩება
გაზაფხულმა არემარე,
ფიფქის გმინვით შეგვაგება

მიმოფანტა ფერთა გამა
დადგა თითქოს მყრალი დრამა
ტყუილებით ასულდგმულა
მერცხლის ფიქრიც ასამარა

ზამთარმაც კი როგორ ცივად
მიატოვა ობლად, მწყრალად
ეს საბრალო თოვლის ფიფქი
დარჩა ბედის ანაბარად

ბედმაც თითქოს გამიზნულად
აიხვია თვალზე ხელი
ჩვენი ფიფქის საჯიჯგნელად
გადარეკა ცაზე მტვერი

და მიენდო თოვლი ფიფქი
დაუწერელ ცხოვრების წესს
თოვლი დნება, ფიფქი კვდება
გაზაფხული მაინც დგება.