საკუთარ თავთან

არასდროს მქონდა , ბუნება მშვიდი 
მდუმარებაშიც , ვყიოდი თითქოს
აქ დღეც არ იყო , არცერთი თბილი
და არც ზამთარი იკლებდა თითქოს 

არასდროს მქონდა , სიზმარი ტკბილი
ჩაძინებულსაც , მღვიძავდა  თითქოს 
აქ  ხსნაც  არ იყო  სამარის  იქით
და არც ლოცვაში , მისმენდნენ თითქოს

არასროს  მქონდა , ხედვები გიჟის
გადარეულიც , ვხვდებოდი თითქოს 
რომ ეს არ იყო , სამყარო მშვიდის 
და ამიტომაც , გავგიჟდი თითქოს

მაგრამ , არასდროს მქონია შიში
ეს იარებიც , მავსებენ   თითქოს 
როგორც ბეღურა გაზაფხულს , ვიცდი ! 
მაგრამ , ყოველდღე თავიდან მითოვს 

შეგრძნება მქომნდა  ყოველთვის იმის
რომ ყველაფერი , ფარსია თითქოს 
მაგრამ , ყოველთვის ვიცოდი ისიც
რომ დანებებას  ,სიკვდილი მიჯობს