თვალები
ვზივარ და ვუცქერ მის ლამაზ თვალებს, მარტოობაში დარჩენილ, ღამეს. თითქოს დრო გაჩერებულა და წამებიც თითქოს წუთად არ ქცეულა. ნაზი, ქათქათა სურნელი, მის ყვავილოვან თმებისგან მცემს, და დროებით ჰაეროვან ფრენაში მაგზავნის მე. დადგება ჟამი და მივხვდებით ჩვენ, რომ ეს იყო ყველაზე მაგარი დღე. მინდოდა მეთქვა ბევრი რამ შენთვის, მაგრამ შენმა ტუჩების სიტკბომ წამართვა სიტყვები ჩემი.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი