გენო კალანდიას

ცალი წარბი მოღუშვია,
თვალებს უღლის ელდა,
მისი გული სოხუმშია, _
ვერ გათბილისელდა...

დაგინახავს, გალაღდება,
უკუიყრის სევდას,
ვეღარ გაწუწურაქდა და _
ვერ გათბილისელდა.

მეგობრობა გზად და ხიდად, _
სულ ეს სიბრძნე სდევდა,
ფაიზაღი კოლხია და
ვერ გათბილისელდა.