დედა


და ღამის უდაბურ სიჩუმეში,როდესაც მარტოობას განსაკუთრებულად გრძნობ,თბილი ნიავი ჩაგიქროლებს,უნებურად თვალს აყოლებ და გგონია,რომ ეს ნიავი ისაა,ვინც გენატრება,ვის ჩახუტებასაც ლამობ,მაგრამ უსამართლო წუთისოფელმა ნაადრევად წაგართვა.

 და მე ვიცი,რომ ეს შენ იყავი დედა.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი