შუაღამიანი "medical-Cross"


ისევ მოგესალმებით, როგორც ნაცნობ დიაგნოზს...
(- წარმატება, ექიმო!..)  - ძველ გრძნობაზე დაგეშილ
გულში, ექოს კოპირებს... - ახალ რითმას მიაგნო,
ახლა თვით ვეცხადები, ნასვამ სისპეტაკეში -
უსაშველო მწვერვალებს;
ჩარჩენილი ეს გული
გაფითრებულ პანდორას დაცლილ სკივრში მიბორგავს, -
რჯულის გამყინვარებით...
მესმის ხმები ფრესკული…
რაგნაროკთან ბრძოლაში, მტრედის ხელებს მიბორკავს -
ფარისევლის იერი;
გობლინებსაც არ ჰქონდათ
ისე ბილწი ენა, და შეიცვალა დიქცია
გველმა...
ახალნერონმა, გადაცმულმა არქონტად,
საქართველოს სამოთხე ჯოჯოხეთად მიქცია, -
მათ ეგონათ...
ნისლები ადრე ელვის ებურათ,
მე კი წმინდა საფლავის მხოლოდ ტილო მინათებს,
ვიდრე დაჰხსნის კაცის ძე წყვდიადს ელვისებურად
და გარდაცვლის ცოცხალი ცეცხლით...
ილუმინატებს -
რად აშინებთ ნათელი?
მონათაფლი ერების -
რაა ჰერალდიკანი?
ჭიანჭველის ასაკთან -
კრაზანების ბუდეა...
მონა ტამპლიერების, -
ან და რა შუაშია...
ახლა ცის ავაზაკთან -
ერთად ლიტანიობენ უჩინარი ბერები,
სადაც ჯვარზე გაკრული მოლოდების პიკია,
შემოუტევს სამყაროს გამთენიისფერებით, 
სიტყვით შეგუბებული მართალ სულთა სტიქია...

01.04.2021.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

Facebook Telegram კონტაქტი