მარგვეთის ქარის წისქვილები

ჭინჭილით დაცლილი ლა-მანში,
ბოლოკით ნაწები საჰარა,
ეტნაში ჩაკრული ლავაში,
მზეები გულივით თაკარა...

- "ქვეყანა ლობიის გობია;" -
პარიზშიც წამოცდა პაპაჩემს,..
მისჭირდა სუყველა ფობია, -
მოჰგავდა იდალგო ლამანჩელს.

- ობლობა დაეტყო მამაშენს! -
მწუხარედ იტყოდა ბებია,
ზამთრები ემსგავსნენ აპაჩებს, -
გოლფსტრიმის ბუხართან თბებიან...

საფლავზე დუმილი ღაღადებს,
დუმილი სულეთის ძვლებია,
ანდერძით დაფერფლილ ქაღალდებს
ლოცვებად აღადგენს წლებია...

დუმილი ჯვარცმებზე მიამბობს,
ღამეებს იცოხნის ბოსლებით,
საწუთრო, ვითარცა იაკობს,
უპყრია ესავის ქუსლივით...

"ყვირილა" მდორებით ფუჭდება,
ტახტრევნით - სამეფო პალატი,
მსოფლიოს "ნასისხრად" უჯდება
სიმართლის შვილებზე ღალატი.

განგებით აჭრილი ხალათი
ჭრაქებად აცვიათ ვენახებს,
(ნეტავი თავიდან მყოლოდი,
ზურგიდან ქემაინც მენახე!..)

მეფეებს თავისი ეყოფათ
ჯვარცმული გოდების კედელი,
სიკვდილით პოულობს მეგობარს
მართალი ჰურია ხეთელი...

საფლავი მშვიდობის ყურეა,
კედართა შენდობა ჰქადაგეს,
ზეცათა ისხარი სწყურია
მარილით მოთესილ კართაგენს...

სხვიტორი, ჩარგალი, ყვარელი, -
მდუღარე გულების ფარეში,
ძმობაში ნაჭამი მარილი
მწყურია, - იუდას გარეშე...

სიკვდილთან დუელი უთოფოდ,
ანთებულ მაგმაზე გარება,
ძარღვებში მარილი ფუთობით
დაქრიან ნიკრისის ქარებად...

მზეები ჟოლოსფრად ჩადიან,
ღამეთა ნაღველით ნალეში,
ქვეყანა ნატეხი მჭადია,
ყველივით ჩაკბეჩილ მთვარეში...
…

უდაბნოდ ქცეული ლა-მანში,
მკლაურით ძლეული საჰარა,
წისქვილის ფრანებით თამაში,
ქარი და ზემორე "საქარა"...

17.02.2017.