დიოგენის ფარნის მონოლოგი

ლექსის მთავარი სისუსტე მისი გადამეტებული სიმბოლური დატვირთვაა.

გაუგებრობის რისკი: ტექსტი მოითხოვს მკითხველისგან ბიბლიის, ძველი ბერძნული ფილოსოფიისა (დიოგენე) და მითოლოგიის (იონა, ვეშაპი, ნინევია, პართენონი) ღრმა ცოდნას. ამ ცოდნის გარეშე, ლექსის დიდი ნაწილი ბუნდოვანი ხდება და მკითხველი კარგავს პოეტის მთავარ აზრს.

ინტელექტუალური ბარიერი: პოეზია, რომელიც ძალიან დიდ მოთხოვნებს უყენებს მკითხველს, ხშირად ქმნის "ელიტარულობის" შთაბეჭდილებას, რაც აბრკოლებს ფართო აუდიტორიასთან კავშირს და ემოციურ უშუალობას.ლექსიკის არათანმიმდევრულობა: ლექსი იყენებს რთულ, არქაულ ან უჩვეულო სიტყვათშეხამებებს ("ფა ფარნის", "სიტყვაკაზმულობა", "სიუნჯე"), რაც ართულებს ტექსტის მარტივად აღქმას.მეტაფორული სიმკვრივე ზოგიერთ სტროფში იმდენად მაღალია, რომ შესაძლოა, "ბრძნული თქმის" ან გამომწვევი სტილის დემონსტრირება უფრო იყოს, ვიდრე უშუალო ემოციური გზავნილი.
ლექსის ბოლო სტროფი, რომელიც სრულდება "ღორის დინგს - პირსინგის სიუნჯე" მწვავე და კონკრეტული მეტაფორით, შეიძლება ზოგიერთი მკითხველისთვის ზედმეტად ირონიული ან ფილოსოფიური დონისგან გადახვეული ჩანდეს, რადგან დანარჩენი ლექსი უფრო გლობალურ თემებს ეხება.