რიტორიკული რიკული

"მუშკაზე" მყავდა დაჭერილი, და ვერ მოვკალი,
თავისი ჰყოფნის, მოღალატეს, ოქროს გალია...
"მავერბოვკალთა" ვარ ამაო  ნავერბოვკალი
და მებრალება ცივ ზამთარში მწერი, კალიაც.

და დაჰკანკალებს აწმყოს, როგორც სიზმარს წუთიერს, -
ერთუჯრედიან მის სიცოცხლეს, ასე უმწეოს,
ნაცვლად გვთავაზობს, ვინც ბაბილონს ღამე უთიეს,
თუნდ მზიანი დღე, მარადისის, გააუმზეოს...

ვვალ სამსჯავრომდე, ასე, სინდისგაუკაწრავად...
სად დაყურსულან, ვინც კი ახლა ბოროტს გვიპირებს,
"მავერბოვკლებთან" შეკითხვა მაქვს: - ჩვენ უკაცრავად, -
სუფთა თუ იყავთ, თქვით, თვით როგორ გადაგიბირეს?!

24.09.2025