ჭიანჭველების წისქვილი (Ant mill)

უცხო ნაპირის, იმეორებს ქარის იარას,
ყოფნის ნიჟარა, მყუდროების მლაშე სპირალი,
დაბადებამდე, თითქოს, მანაც გაიზიარა,
წრფელი სიგიჟე, ჰამლეტივით, ნაშექსპირალი.

და ამ სიგიჟეს, -
(ნუთუ ისევ დამელოდები? -
ნაყიდ თვალებში ვისთვის დვირე, ვისთვის ბეწვია.)
თუ შურისგების უსხეულო კამელოტებით,
კვლავ ძველმანებში გადაცმული ღმერთი ეწვია; -

მაშინ ამაო იმედებით დაცლილ დრამაში,
შევთავაზებდი ყარიბის როლს, სადებიუტოდ,
ამ შურისგებას ერქმეოდა მჩატე თამაში,
რომ ნელთბილ სოფელს კვლავ ვერ ეცნო...
მე კი, იუდად -

კაიაფასგან შერაცხილი, გარდა სხეულის, 
დაგთმობდი შენ
და რაც ღამეებს ამადრიგალებს,
რჯულის ფიქლები,
სადაც, ლოდზე გადამსხვრეული,
ხელის ჩაქნევად ეღობება სულის გრიგალებს...

•
თუ შეკითხვაა, -
 ესე იგი რაღაც დავკარგეთ,
თუ - მოლოდინი, -
ესე იგი რაღაც გვაკლია,
ან, უფრო, ვიღაც,
ვინც შორიდან ადრე დაქარგე,
ან, თუ პირიქით...

სივრცეებში როგორც გრაკლიანს, -
ამოიკითხავ მხოლოდ სახელს,
შენ,
და ანბანი -
ისევ თანაბრად მიღამდება წრიულ რბოლაში,
მემფისის შმორის უდაბნოთა ქვიშით განბანვა
და სალოსური ამ სიგიჟის წრფელი კოლაჟი.

26. 04.2024