აკაცია
ვკითხულობდი გალაკტიონს, ჰყვარებია აკაცია, უცებ რითმა დამეტაკა, არც აცხელა, არც აცია. გადამთელა, გადამჯეგა, დამღუპა და დამაქცია, ტრფობის ცეცხლი წამიკიდა, ზედ ცვარ-ნამი დამაქცია. საითაც არ წაუვედი, იქით მხარეს წამაქცია, ამაყენა, მომაბრუნა, სულ სხვა მხარეს გამაქცია. გზად სურნელმა გამაჩერა, რომ აფრქვევდა აკაცია, ვისაც ეს არ დამართნია, ვინ არის და რა კაცია.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი