აკაცია
ვკითხულობდი გალაკტიონს, ჰყვარებია აკაცია, უცებ რითმა დამეტაკა, არც აცხელა, არც აცია. გადამთელა, გადამჯეგა, დამღუპა და დამაქცია, ტრფობის ცეცხლი წამიკიდა, ზედ ცვარ-ნამი დამაქცია. საითაც არ წაუვედი, იქით მხარეს წამაქცია, ამაყენა, მომაბრუნა, სულ სხვა მხარეს გამაქცია. გზად სურნელმა გამაჩერა, რომ აფრქვევდა აკაცია, ვისაც ეს არ დამართნია, ვინ არის და რა კაცია.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი