მე ჩავეხუტე ვერშემდგარ ძახილს...
მე ჩავეხუტე ვერშემდგარ ძახილს, ვევედრებოდი გარდაცვალების გადაფიქრებას, როგორც იესო ლაზარეს ცხედარს. და საავადმყოფოს მოსაცდელივით მოლოდინებით ავივსე, მაგრამ ძახილი დუმდა, ისევე როგორც შვილმკვდარი ცოლ-ქმრის სადილი.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2025
@ კონტაქტი
0 კომენტარი