მე ჩავეხუტე ვერშემდგარ ძახილს...


მე ჩავეხუტე ვერშემდგარ ძახილს,
ვევედრებოდი გარდაცვალების გადაფიქრებას,
როგორც იესო ლაზარეს ცხედარს.
და საავადმყოფოს მოსაცდელივით
მოლოდინებით ავივსე,
მაგრამ ძახილი დუმდა, ისევე 
როგორც  შვილმკვდარი ცოლ-ქმრის სადილი.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

@ კონტაქტი