"არა, არა მსურს სიკეთე მცირე..."

არა, არა მსურს სიკეთე მცირე,
ქმარს სატრფოსთან მივაცილებ
და ბავშვს დაქანცულს ძლიერ,
დავასვენებ, დავაძინებ.

ისევ ალბათ ცივ ეკვდერში
ლოცვას მისმენს ღმრთისმშობელი...
ძნელია, განდგომილად იყო,
მხიარულად კი უფრო ძნელი.

ნეტავ მეწვიოს ზმანება მწველი,
რომ ზეციურ ტაძრად ვალ,
დამახსოვრებული ბილიკებით
თეთრთან და ხუთგუმბათოვანთან.

ახმატოვა ანა(მთარგმნელი ეკატერინე ჯიქია)

Мне не надо счастья малого,
Мужа к милой провожу
И довольного, усталого
Спать ребенка уложу.

Снова мне в прохладной горнице
Богородицу молить…
Трудно, трудно жить затворницей,
Да трудней веселой быть.

Только б сон приснился пламенный,
Как войду в нагорный храм,
Пятиглавый, белый, каменный

По запомненным тропам.


Май 1914, Петербург

Анна Ахматова