დედიკოს დᲦე💔

გადააᲗეᲗრა ფიქრები სევდამ, 
ᲨემოᲦამებულ მᲗᲗოლვარე ᲦამიᲗ, 
და სიმარტოვიᲗ Შემოსილ ზეცას
კვლავ მარტოობის დაუდგა Ჟამი. 
   კვლავ უᲨენობის ვიᲗვლი სააᲗებს, 
   Შენ მეორდები ფიქრებᲨი წამიᲗ, 
   გარინდებულა ეს Შენი ბაგე, 
   და სამუდამოდ წასულხარ! საიᲗ?.. 
უსასრულოა, დრო განᲨორების, 
მაგრამ სიზმრებად მე ისევ გელი, 
უსასრულოა, დრო მარტოდ ყოფნის, 
სად წახვედი, სად ხარ დედი...