დარაბებს მიᲦმა გაზაფხულია

დარაბებს მიღმა გაზაფხულია,
მაგრამ ჩემს სულში ჩამოწვა დარდი.
ჩემი სხეულიც  დაზაფრულია
დეკემბერია თითქოს ცივ გულში.
     გაწვიმდა, ირგვლივ ცა მოიღრუბლა
     ისმის ზარები ციდან გოდების
     ეს ყველაფერი ხომ წარუშლელია
     და საკითხია ალბათ დროების.
ჩამოწვა ნისლი, სიბნელე ისევ
მიიზლაზნება დღეები მშიდად
მე ისევ დავრჩი ჩემს თავთან მარტო.
და სინანული იღვიძებს უცბათ.
    გამოეღვიძათ ფიქრებს დადაღულს, 
    ისევ ილტვიან მარტოობისკენ
    მე კვლავ ვიხსენებ დᲦეებს გარდასულს, 
    ისევ მივიწევ, ბნელᲨი ნისლისკენ. 
     
ყველაზე მეტად❤❤(დედიკო+მამიკო)