Ღამის ზმანება

Შენ მეახელი სიზმარᲨი ᲦამიᲗ
და ᲩაიბეᲭდე გონების ხატად, 
გამოᲦვიᲫებულს ვიგრᲫენი წამიᲗ
Შენი ამბორი, ტუᲩებზე ნაზად. 
    ზმანება იყო, ᲨენიᲗ ხილული, 
    მივᲩერებივარ  კედლებს ცარიელს
    და Ღამე, ისევ გარინდებული
     ურცხვი ᲦიმილიᲗ  კიაფობს ცაზე. 
კვლავ გელოდები ლანდᲨი გახვეულს,
უკუნიᲗ ბნელᲨი Შენ მოხვალ ალბაᲗ, 
და იმ იმედიᲗ მოგელი კარგო, 
ისევ გიხილო Ჩემს პირად ხატად.