***

შენ ეძიები შენს სივრცეებს ზღვათა შორისში,
ღამეულ ფერთა სიმშვიდეში, დილის აისში.
შენი ძიება_იღებს საწყისს შენი საზრისის,
სუნთქვის ძალისის.
ვარსკვლავებიდან იმღვრეოდნენ სიზმარნნი შენნი,
შენ კი ყვიროდი შუაღამის მდუმარებაში, მდუმარებაზე-
მილეულზე, სულგანაბულზე_შენს გრძნობებზე,
ჩრდილად ქცეულნზე- ღამის კედლებზე.
შენ კი დაეცი, შენს სიზმრებში ვერ ჰპოვე ბინა.
ხმაურს მოეცვა შენი გონი_ იპულსთა ქარი..