*** (ათენებ_ წამებით...)

ათენებ_ წამებით,
რომლებიც შენს მშფოთვარე ხმაში,
სევდიან მზერაში და დაღლილი სხეულის მოხრილობაში მჟღავნდება.
ხმაში, რომელმაც ჟრუანტელი მოჰგვარათ.
მზერაში, რომელიც იქმნა სამშვინველად, სხვათა დარდისა,
სხეული_ უსხივოსნობით ეული, და გრძნეული_ ვითარცა გვემული.

ღამისეული ნიავი, ლამპიონები, სკვერი, ტროტუარები , ხეები,
ფანჯარა, შენი ანარეკლი მინაზე, რაფა, რაფაზე ყვავილი_და შენ.

ელი განთიადს.
ელი ვარდნას ხარაჩოდან.
ელი უფეხსაცმლოდ დარჩენილ შვილს, რომელიც თურმე ამ საღამოს უმამოდ დარჩება.
ელი შენს საწოლს_ცარიელს.
ელი შენს გვამს_ექსპერტიზაზე.
ელი ადამიანს , რომელიც პირველი ამოიცნობს შენს გვამს და გამოგაცხადებენ ალბათ მერე_ იდენტიფიცირებულ გვამად..
ელი ხმებს _“სიკვდილით სავსე ქალაქი“.
ელი შენი სიკვდილით ამბოხებულებს ქუჩაში , რომლებიც მკვლელებმა კანონდარღვევისთვის დააპატიმრეს.
მზად ხარ თავისუფალი ვარდნისთვის?
მზად ხარ.
მზად იყავი ხარაჩოზე ასვლისას.
მზად იყავი ფორმის ჩაცმისას.
მზად იყავი _შვილს რომ ეფერები_მაშინაც.
მზად იყავი_როცა გძინავს..

გათენდა.
დაცარიელდა შენი თბილი საწოლი (შენი სურნელის დროებითი იზოლატორი) , ამოგიცნეს, ადამიანთა ხმა : „სიკვდილით სავსე ქალაქი“, დააპატიმრეს.
-გესმის...?.