ღამეში გართულს...-.-

მე ღამეში გართულს, შენს ოცნებებში კარგულს, კვლავ ისევ ისე მოგიგონებ როგორც უწინ. 
მე   და ღამეს კვლავ ოკლიტიზმობა გვაკავშირებს ერთმანეთთან .ეს ჩვენი უნიკუმური წესია.

მე დღეს წვიმამ მომასწავა თუ შენთვის რა უნდა მეთქვა . მაშინ როდესაც ფილემატოლოგია განვიცადეთ ერთად, თითქოს აღმასვლა ვიგრძენ იმ ქვეყნად . ირგვლივ ყველაფერმა ბზინვარება დაიწყო. რაღაც უცაბედად , წამში შევქმენით ჩვენი სამყარო,სადაც მხოლოდ ჩვენ განვიცდიდით ერთმანეთის ალში წვას. ადრე, უწინ, სანამ ნაზ, ლამაზ სახის ნაკუთებს, მოკამკამე თვალებს  შევამჩნევდი ვინმეზე, მანამ სანამ შენს მზერას წავაწყდებოდი, რომელიც ასე ძალიან იმოქმედა ამ მუჭის ოდენა გულზე, აქამდე ყოველთვის თან დავატარებდი ფილოფობიას. ეს საზიზღარი ფობია , ისე მეჯდა მხარაზე მკვახედ ვერც კი უკუაგდებდი. მოკლედ ამ გამოხედვამ ...ამ უსირცხვილო გამოხედვამ დამღუპა , და დაძლია ყოველივე ... ალბათ ის შენ გელოდებოდა ... არც კი ვიცი... როგორ გითხრა მხოლოდ ეს შიში თან დამყვებოდა და დავძლიე თქო? არა!
ყოველივე რაც კი ცუდი იყო ჩემში ეს შენ ანიჰილაციას მიაშურე . ჩემში იყო: ალგოფობია, ფროფობია,აუტოფობია, ატიქიფობია, ანთროფობია, გლოსოფობია, კლაუსტროფობია,ნეკროფობია, ნიქტოფობია, ჰემოფობია და საერთოდ პანფობია... ყოველივე უბედურება რაც კი არსებობდა გაქრა. ეს იყო ან მუდმივი შიში, რომლის გამომწვევი მიზეზიც კი უცნობი იყო.
Enfin(საბოლოოდ) რატომღაც , როდესაც ყველაფერმა მიმალვა გადაწყვიტა ადამიანების მიმართ ყოველგვარი  ემპათიით ვიყავი განსჭვალული. Commececi (ამგვარად) თავს კარგად ვგრძნობ ასე თუ ისე მაინც. მიუხედავად იმისა , რომ ეს ყველაფერი მარტო არ დამიძლევია. 

კონსტანტინე გამსახურდია ამბობს: "რაც უნდა დიდი ქმნილების წინაშე იდგე, თვით უმნიშვნელო ადამიანიც მეტ ყურადღებას მოითხოვს შენგან."

A propis(სხვათაშორის) ის არა,ასე არა...