კვლავ აღვდგები

თავი 29 

„-****,წვიმს,გესმის?
-მაგრად წვიმს
-ხომ მუდამ გეყვარები?
-მუდამ
-წვიმა,ხომ არ შეუშლის ხელს?
-არა
-რა კარგია!მეშინია წვიმის.
-რატომ?
-არ ვიცი,ძვირფასო,მუდამ მეშინოდა წვიმის .არ ვტყდებოდი თორემ...
-მე ისევ მიყვარს.
-წვიმაში სიარული მეც მიყვარს ,მაგრამ სიყვარულისთვის ცუდის მომასწავლებელია.
-მე მუდამ მეყვარები .
-მეც მეყვარები,-წვიმაშიც ,თოვლშიც ...სეტყვაშიც....რა არის ხოლმე კიდევ?
-არ ვიცი,თვალები მელულება.
-დაიძინე,საყვარელო,მე შენ მუდამ მეყვარები ,რაც უნდა მოხდეს.
-წვიმის მართლა გეშინია?
-შენთან თუ ვარ ,არა.
-მაინც რატომ გეშინია?
-არ ვიცი
-მითხარი
-არა
-მითხარი!
-კარგი,გეტყვი იმიტომ მეშინია,რომ ზოგჯერ მკვდარს წარმოვიდგენ ჩმეს თავს წვიმაში .
-კარგი,ერთი!
-ხან შენც მომეჩვენები წვიმაში მკვდარი.
-ეგ უფრო ახლოა ჭკუასთან
-არაფერის,მე მოგივლი და გაგიფრტხილდები ნამდვილად! თავის თავს ვერაფერს უშველის კაცი ,თორემ!...
-ვინ მეუბნება ამას,თან ეგ სისულელეა და მეტი არაფერი.
-ნამდვილად სისულელეა.
-სისულელეა,ნამდვილი სისულელე.სულაც არ მეშინია წვიმის ,არ მეშინია წვიმის.ოო,ღმერთო ,ნეტა ,მართლა არ მეშინოდეს.“