ძახილი

გიფიქრია ოდესმე? ძახილის შემდეგ..
ჩვენ ყოველ ძახილს სიჩუმე მოსდევს
და ეს სიჩუმე დიდ ტროას კედლებსაც ანგრევს
დაუღალავად რომ ყველგან ჩანდეს 
და ამ დროს არსად იყოს ვერვინ ხედავდეს..
რადგანაც ის, ჩვენით არის და ჩვენით გამომდინარე.

ყოველსა ჩემსა ძახილსა, ნატალი!
ჩუმად მოსდევდა სიტყვა, მიყვარხარ! 
და მე ეს გრძნობა ჩემში მოვკალი,
მაგრამ მე ისევ ამას გიმალავ..

არვიცი რას გრძნობ, როცა მიყურებ,
ისიც არ ვიცი რას ითხოვ ჩემგან,
მაგრამ მე როცა შენ გიყურებ..
სიტყვების ნაცვლად სხეული ბოდავს...