ანდერძი

მე არ ვთხოულობ ობელისკებს
ნაგებს სვეტებად,
და არცა ხოტბას,
გულისმოგების
მრავალთ ნაუბარს,
მე რომ მოვკვდები
ჩემს თავს ჩავთვლი,
ბედნიერ ქალად,
თუ სადმე ტყეში,
ხმელ ფოთოლთ ქვეშე,
გამითხრით საფლავს...