მონატრება
მე უშენობის არ მტოვებს განცდა, დღემდე სასწაულს ცისგან მოველი. ერთხელ რომ მოხდა- გიხილეს თვალთა გულმა შეიგრძნო ზღვა სიყვარული. ო...დამიჯერე ზღვა ვერ დაიტევს, მიწა მით უფრო- ცოდვის ბუდეა, ის სულ სხვა იყო... ის სულ სხვა არის და სხვად დარჩება- ეს მიხარია! მიწა, სიცოცხლის არ ხარ მშობელი, ნიადაგი ხარ ხორცის საზრდელად, ერთადერთია სიცოცხლის წყარო, მარადიული ერთადერთია. ეს ჩემი სისხლი, ეს ჩემი ხორცი. ეს პირობითად ჩემი სხეული ერთადფერთისთვის მინდა ფეთქავდეს, ვიცოცხლო ,მიდა ერთადერთისთვის- ჩემი, შენი, და მათი ღმერთისთვის!
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი