უკან მომდევდნენ ძაღლები...

უკან მომდევდნენ ძაღლები ყეფით.
ფიქრები იყო
ოცნების მყვლეფი.
მიზანი ჩემი აღმოჩნდა ბლეფი,
ახლა უმიზნოდ
ვცხოვრობ და…
ვკვდები!

რას მოვბობღავდი
მე ჭირთა ჭიდან?
/ოცნება მქონდა,
თუკი მიჭირდა/
ნუთუ ამისთვის
სიცოცხლე ღირდა?
ნუთუ ამისთვის
ახლა გაწვიმდა?

ვგავდი ვივალდის ივლისში… ზამთარს,
ეკლესიაში დამწყვდეულ თათარს.
გზა წინ არ მქონდა….
უკან კი ორი
თავში მირტყამდა
კეტს დირიჟორი.

უკვე არავინ
მანებივრებდა
და გასავლელსაც მარბენინებდა.

წინ….. არ უჩანდა გზას დასაწყისი
და ცხვირში მუშტებს ქარი მირტყამდა,
რაც გავიარე ხომ მარბენინეს
და გასავლელიც ვეღარ მიტანდა/დედას მიტ…ნავდა/

წინ გზა არ მქონდა-ვიყავი მგზავრი
უკან კი მიწას დაედო ბზარი.

ვიდექი, მზიან ივლისში ბნელში
და არვინ მყავდა ამ განსაცდელში.
თეთრი ფერები შავით გახუნდა
მიჭერდა ყელში
ივლისის გუნდა.

თხრიდა გვირაბებს
ივლისი თოვლში-
სააქაოდან საიქიოში.

ივლისს ნაბადი თავზე ეფარა
დანაბარები სული ებარა.
ვგავდი ვივალდის ზამთარს… ივლისში
საზღვართან სული რომ გაეპარა.

ვგავდი ვივალდის ზამთარს ივლისში.