ცაველი

ვიცი ეპოქებს შენთვის უღვრიათ
ჟღალი სისხლი და წყალი ნაკურთხი
თავისუფლება ენის და მიწის
იყო სამოთხის მხრიდან პასუხი
განთიადიდან ვინმე შეშლილი
მოაქანებდა დროშას აღმართულს
რომ ქვეყანაზე ყველა ვარსკვლავი
საქართველოში სწერდა არ ნახულს
მღერდა არაგვი თეთრი ფითრებით
როგორც პეგასურ მზით გაჭენებას
თერგი ფიქრებით ახმატკბილებულ
ჰქროდა სოფლებთან ცის სურნელებას
შენ მზე არ გწვავდეს გმშვენდეს გეფინოს
და უცხო სისხლი შენ ვერ გაგტაცებს
თუნდაც ჯვარს გაკრას თუნდაც გეფიცოს
რომ ვერ გაოხრებს და ვერ დაგაქცევს
გედინოს გედთა მშვენებიანი ია ვარდი და
იასამანი რომ საპოვნელა ხარ იდუმალი 
და თვალთა წვდომის ციურ სავალი
გადაქართულდა ქართველს წიფლის აკვანი
და კუბოს მუხა ეჰ იმ ხალხების ბედი მე რა ვთქვი
ოდეს მოვიდა და აგვაოხრა.
ახლა წავიდნენ ძველი მეფენი ყმაწვილო შენ სთქვი მათი სათქმელი რომ ბედი ქართლის უსიკვდილოა და უკვდავ მზისკენ კვლავ აღმართული
ვიცი გიხდება უცხო ბგერები რაღაც უკვალო ფიქრებს მიჰყავხარ მოდუნებაა და მიწის ცქერა 
ჩვენი სამშობლო ნეტარებაა შედარებაა ეპოქების და ვით საუკუნო ნაშრომთა სისხლის ყოფნა ჩვენს ძველბში როგორც სკულპტურა არის ერთი და განუყოფელი.
ქართველთა ჟინი ვნება არმაზის ჯერ კიდევ არსებს რომ ედვენება მისთვე იზრდება ედელვაისის და მტკვარი მისით როგორ ღელდება
სვეტიცხოველი ახლა სამება ჯვრის მონასტერი მცხეთა კახეთი ხეთა მახეთი ვერ იკარგება
რაც ოდეს შავ ზღვას იყო ნაერთი.
სამეგრელოა მწიფება შენი მისვე სიტკბო და ქვებთა სიმრავლე ვაზთა გემოა დიდება შენი
და ყურძნისიერ ოქროს სიამე.
რაღაც ხატება ცისგან მოსული შობდა შენს მიწას მგოსნებისათვის რაც ადრე იყო ღვთისგან ლოცვილი მღერის სიცოცხლე მშვიდობისათვის
დაე მრავალი შეგიერთებდეს როგორც ედემი ნაყოფს მკათათვის მშობელო ჩვენო დასაფარველო მარადი მზისთვე გეძღვნას სულისგან ნაყოფი ისხი შენ საქართველო და
ქართა ველი ღვთის აკვნებიდან.