ლილია

ლილიაა ფრთა გაშლილი ლაღი
ლილიაა მთა უსივრცო კიდე
საოცრების შორეული თაღი
თვით ედემის სასახლისგან კიბე
სულიერი უსულოზე მჭკნარი
რით გგჯობია ცა ორივეს გათოვთ
უარყოფის ყვავილები წყნარი
ღრმა სივრცეებს თქვენ ქვითინით ათრობთ. 
მდინარეში ფითრიანი მთვარე
სერავს ზღაპრებს და არსაით მზეა
მძინარე შლი ცივ და ხლეჩილ ბაგეს
უდროობა როცა  ზენიტზეა.
ლილიაა სხვა გაშლილი ბაღი
ლილიაა უხვ ფოთლების რიდე
უამრავი სახე განვლილია
და ლილია ყვავილია მყიფე