ცივიასული

იბრუნა წყევლამ ჩემთან ყოფნაში
ბედმა ლოცვებით აცივა სული
და ცრემლებისგან გარდამოხსნაში
მე დამემთხვია ღრმა სინანული

ბრუნავს რაც სულ ჰგავს ამ ირონიას
ვით ჰარმონიას პაგანინების
ხატებს ლაჟვარდის და მირონიანს
სულის უკვდავი მონანიების

ახალგაზრდობა მადლიერია
რომ მუდამ სივცრეს ეხება ლექსი
მამა პოეტთა გაბრიელია
სამარადჟამოდ გზის მესამესი