ანეონდება

ანეონდება მზე ციურელი
ტყის ციფრიანი დაფნების ქართან
გააგრაალებს გზა მიუვლელი
გვირგვინს ეკლიანს ამღვრეულ ხატთან

მზე ცად ასივრცდა მყინვარს ნამკერდი
ზეცად აშლილი მთა თაღიანი
ზღვად ნაღვლიანი ზღაპრით ნაჭედი
შარავანდედით ადამიანი

დასი ათასი თარსიანობდა
ანგელოზებთა ფრთის ფიტულები
როცა ვაგნერზე ატირდა ნიცშე
და მონასივრცდა მზის კიდურები


დავიწვა მძიმე მძივების რიგად
ვით ფეოდალი კატების ბეწვში
მსურს საქართველო რომ გავამთელო
ვიდრე ბგერები მიცურავს ნერწყვში


მწყურია მზე და სულია წყალში
მარად იხრჩობა ცამეტი გედი
არარსებული მიყვარდა ქალში
ვით ოკეანის ორქიდეები


ანენოდება ქარი მზის ჩქარი
უზენაესი არყოფილება
თბილისს უტოკდა წამი ჩამქრალი
ემბრიონული აღორძინება

ცა გამზიანდა სიცარიელით
მზე უმანკო მკლავს კრძალვით მიმამკობს
და უშრეტია სივრცე უსივრცოდ
წყევლა იმედებს ჯვარზე მიაკრობს

დავბრუნდი ისევ მარად მბრუნავი
ისერავს ბინდი ბრმა იადონებს
დაფნის გვირგვინი ვით მუზარადი
ამ პოეზიით სულს იბატონებს


კრუნჩხვებს იარებს წყევლებს მიალებს
მზე არსაიდის ჭენებით მკვლელი
როგორც დამღლელი კუბო ციალებს
ისე ტრიალებს დრო წასასვლელი