ფოტონისეული

მკრთალფერიანი იერი
უსასრულოა გაბრიელი
მზის სპექტრუმია ქარიანი
გაბრიელია ადამიანი
და ვარსკვლავია მკვრივი სხეული
მე არ ვყოფილვარ ცივი ეული
მე ის ვიპოვე რაც იყო რთული
მე რომ მიწოდა ყოფის რჩეული
გედი იმღერებს ვერცხლისფერ სისხლით
ასე იგონებს გალაკტიონი
იქითკენ შევხვდი უსასრულობას ფანტაზიებად შავი რიონი
და ღამის ლანდმა მე მიჩურჩულა 
მწერლად დარჩები როგორც ბიოლი
ფოტონისებრი ეს ჩემი ლექსიც არსაიდ სიმღერად ყოფილა იოლი. იდუმალ ფრენით მპატიობს სიკვდილს,ბოლო ნოტია სრული მინორი…