არსაიდი

ვით არსაით მდგომი მე
ჩემს სიზმრების სიყვითლე ყოველ ფოთოლთ ვიწვი მზე არა არის სიმშვიდე.განთიადურ სიდიდე იქ კვდომით რომ ვიხილე როგორც არსთა სიმდიდრე და ჯვარცმაა ვიზიდე. პეგასური ფრენებით ვნახე ლურჯნი მერანი ის არცერთი არ სჯობდა მამის ვერსებთ ვინამე მე გავტეხე აწმყო და ძველ ეგვიპტე ვიწამე სადღაც უფრო ანტიკურ შორეთს იქნა გავფრინდე. ყველა ციფრით სისხლი სდით წინ კორპუსებს ხმიანებს ხალხი ჩვენებ თვალებით და სულსაც აქ იკლავენ.სადღაც ტუჩზე მადგება ნერწყვი არა ქართული სადღაც მესმის ციება და ვერ მივეკვლიები ეს სტროფები მდუმარე არსაიდით ჰყვავიან გადაქცეულ სიზმარით ცად ყველაფერს სჩადიან არს და ყოვლად იქნების ჩემი უცნობ ყოფანი ჩემეულ ლექსთა სიმწიფე მდგომარე დიდგვაროვანი. შუქურა მოსჩანს შავთეთრი ფიქრებს მეხვევა შროშანი გაჰქრა დრუიდთა ზიანი ვით ოლამ გზაა მარიამი.გადაჯაჭვებით ვუსწრო დროს ვსწრაფდე სტრიქონნი მღელვარე ოპერით ავაკვნესო და გავჰქრე უდიდეს მგოსნად მე. მესამე მთაზე ვიხილე ანგელოზ დაცემა უწყვეტი მეც ალბათ დაცემულთგან ვარ ანგელოზი ცის მევალე.გაჰქრნენ ფიქრები მწუხარე უაზროეთი ვიხურე ჩემ პოეზიით ვიქუხე და კიდევ მინდა მხურვალედ ასე გავფრინდე სამეულ ცად გავიკვალო გზნებანი ღვინო ვანაცვლო ტყეებით ვჰპოო ტაძრები სტიქარი მაგრაამ უცაბედ ვეხეთქე მჰკრა ქარნი ავ უდროებაამ ზარნი გაივლის ჩემში და წითლად გამაფერადებს სამი ბგერისგან შემდგარი თევზი ჰკრთებაო შენამდე სდიე კაცთა უცხოებას და სწერე ლექსნი ჰგმინავდე ჰბადე შენში და აუწყე უზენაესთა სევდნარევ ძილნი მტაცებელ ჟინიან ამ უკვდავების ჰიმნამდე იტანჯე იტანჯე ვით თოჯინაა ხიდამდე მაგრამ მე გადავჰკვეთე უკვე სულისა წამება სამჯერ ვიწერე პრჯვარი გავბედ და შვეხმიანე უაზროეთიც ვიშორე ცად ვარ აჭრილი ფითრამდე გაქცეყლ ვაჟი მე მქვია მამა მგოსანი ფიქრამდე ხიდზე ისევე გამეფდეს ყველა ყვავილნი ვითვალე თვალნი ვერ შემაკავევენ ვარ ანგელოზი სიზმრამდე სამეო ღამეო მწველო და მიარე  ფიქრში იარე ჯერ არ ყოფილი პეგასი დავიგვიანე სიამე დავბერდი გვამთა წუხილში ვკვნიტე მზე თაფლიანებრ მკვდრეთი მეცამეტ ავღსდექი ვით ახალ მეფე მქვია მე.