განთიადური

დღეს ასე არის პეგასურ ფრენის ჩემებრ ტიკებზე
გათრობილია ყულფნი უმაღლეს პატიჟ ცრემლებზე.მდღევარი მუშა განთიადისა აღსდგა გაჰკვლია გზანი მგზნებარე აღარ გაისმის კითხვა ვარ ის კი? განგმირულია ცეცხლით ბასილისკი.
ჩემეულ გზანი ფენიქსურ ფრენით არს შეუცნობელ ფატით იდუმალ ხეთა ხორცმეტში აღმოჩენილი მტკვარ ანარეკლი ომოფორისა.ზემფრინავი ჰქრის ბალახებს თელავს გზა წითურია 
ამორფატის მსგავსს დავდნი მე როგორც ედემურ მკვრივი განთიადური ტკბილი ნაყოფი ფანჯრის რაფაზე მოქარგულიყო ზარი მილევის და აღარყოფნის.აფროდიტის მჟაუნ დამწვრობა ქალის კივილი და ვერ მოთმენა ვეღარ ვწერ ლექსებს ხის საწოლების ვეღარ ვწერ რითმებს წყენა გაბევრდა. კლემაქსი როგორც ძველი ფსალმუნი არყდა ჟრიამული კვნესის თითები დიალექტური წყობის სიმწიფე ჩემი მსმენელი აქ ვერ იქნები. წერტილნი მძიმე სევდა უბრალო ავტობუს კაცნი შიზოფრენიის სადაც არსაიდ ქარნი მიჰქრიან პიტერ პენივით მეც გავფრინდები.გადამაქართულდა ჟინი წყურვილი ნაადრევ არის ჩემში ბერება მამაო ჩემო არ შეგეცოდე არ შევეცოდე სადღაც რომ მჰქმნიდა მაგრამ ასეა გენიოსური ჩახმახ გამოჰკრას ჰპოოს დიდება მე კი სიმშვიდით გარდავისახო ან ღრუბლებს გავჰვყვე იქ სადაც მინდა. სულში ცხოვრობენ მატლები მწარე განვლინება მაქვს მე მეტად რბილი მე ვარ ქაარების ბნელი მოსაზვრე ვარ მე წმინდა წყლის ქვრივი სიმართლე მაქვს ორი სახის გამოვლინება ხან სიბნელე ვარ ხანაც სინათლე.მე ვარ ის მეფე მივიწყებული დასვენებული წმინდა მთის ქვაზე