მუზეუმი

ნეტავ სად რბიან ქუჩის ქურუმნი
გიჟნი ყვითელთმით მალე მოხუცნი
არტისტულია იანი ვარდნი მოწამლული და გაუსავალნი ქვიშით აფხრეწილ ხმა საამური ძარღვნი ხელებზე ვითარ ჭაბუკნი ძვლები მინანქრულ ძველ ეგვიპტური სისხლი ალკოგოლ მომწიფებული ნაზი ხელები როგორც მაწონი ნადებით,ბადით შემოსაზღვრული მათ არ აშინებთ ქარი ან მტკვარი სული წამიერ აქვთ გამოცვლილი არყით თრობისას რომი   დემონი ძვირფას მგოსნისას ოდეს გლოვისას ლექსს მიეშველა ბავშვი ობოლი რძე და თაფლია სიმშვიდე ჩემი და ჩემ ეული მღერს მუზეუმი