მზის პოეტები

ჩემ პოეზია ჩემი ფრთებია მე გადვუფრინე იებს დაზამთრულს ჩემში ცოცხლობენ ციფრები კენტი აღარ ვუნდივარ ცივ მატარებელს ჩემი ლექსებით მოკვდა ტერენტი და ეს ციება მეც გამაქროლებს. მე მოვპარე მწუხარის ფრთები,ისევ ია დემონურ გზნებით და გატუნია მზის პოეტებით.გზაჯვარედინის დაწყევლილ ბედია რომ არსაიდში თეთრი გედია მეფურ სიკვდილის უცხო გვირგვინზე ანგელოზებმა მითხრეს შენია გამოცხადების გენიურ კრუნჩხვებს ჩემი ოცნება დაუსერია. ფანტომურ ეშვებიდან მესმის ედემიდან ოცდასამი წლის ცივ დეკემბრიდან გზა არის მზესთან გზა არის ზევით ახლა ზიარება პანაშვიდს ეტრფის.თეთრ სიყვითლეში ჯერ არ შობილი ეიონ სიკვდილის მეძახის დედა ჩემია რიგი მეფურ სიზმრების ახლაა ჩემი სულ მაღლა ფრენა მზესთან არმისულ ფაქიზ სტროფებში ჩემი სინათლეა მანდეთ კი ბნელა