თავშესაფარი

სადაც გადარჩენაა, ყველგან ღმერთის ხელია,
ტკივილები მიდიან, თუ იმსხვრევა ჯაჭვები,
სულის ტყვეობაა თუ უკუნითი ბნელია,
მისი ნების გარეშე მაინც ვერ გადავრჩებით.

უნდა გადავირჩინო თავი რომ არ გავგიჟდე,
რომ არ ვლეწო ნეკნები და ვენები გადავხსნა,
მინდა ცოტა საშველი, ანკესები ნაპირზე
და თან სისხლში მცირედი კონიაკის გადასხმა.

მაგრამ დრო რომ არ არის ჩვენი ნების გაშლისთვის,
ლექსებს თავს ვაფარებ და ისევ ღმერთის ნარჩევი,
გვახსოვს რაც ქნა იმ ერთი უკითხავი ვაშლისთვის,
ვწერ და უფრო მან იცის, უფრო სხვა დანარჩენი.