ქარში

ქარში იმ ესპანელის გმირივით ვარ ჩაჩქანით,
სანჩოც კი არ მახლავს და არასდროს მხლებია....
ზოგ ქალს "კოკო შანელის" მოსირმული მაქმანით
ბევრი სუსტი ნერვები გაუკიხოტებია...

მე კი ისე ქარი ვარ და ქარში ვარ ისევე
წლები ისე ჩამადნა როგორ ტყვია ქურაში...
ყველა როცა მუშაობს ჩემი ტვინი ისვენებს
განცხადებას შეგიტანთ ხვალვე პრეფექტურაში...

რადგან კითხვა არ იცით, წაგიკითხავთ მანამდე,
ხელიც თქვენ მოაწერეთ, საჩივარის ბოლოში...
(რომ მე შეშლილს ერთ მუშტად ლექსის წერა არ მანდეთ
რომ მერევა თალგამი, სტაფილოს და ბოლკში)....

(ლექსის შექმნა არაა თეთრი ხელთათმანები
რომ მეც ვწერო რადგანაც)....ჩიტი შეჯდა ღობეზე...
ისე როგორ ვისუნთქებ, როგორ დაგემგვანებით,
რომ საკუთარ ოჯახში მოვწყინდე და მოვბეზრდე.


(ეს გიჟები ან სულაც უნიათო თაობა,
არაფერი გამოსდით, ამ მახინჯი ხელებით)...
ხელს აწერენ ჯგუფურად: კითხვის უნახაობა,
სანჩოს პანსას ხარჭა და ჭავჭავაძის მკვლელები.. 

ქარში იმ ესპანელის, ოკეანურ გაშლაში
ვიჭერ ტალღის ქიმებზე, აზრებს ვერ მოსწრებულებს...
თითქოს ცხენად მიმაბეს მიტოვებულ თავლაში
წერს რა ხალხი...და მე კი ვერ შევჯერდი კრებულზე.

წართემეული როცა გაქვს სამშობლო და სათქმელი,
ნეხვი როცა ყელს ასცდა და მოვიდა წვერებთან...
როცა უკვე ეჭვის ქვეშ დადგა სიტყვა ქართველი...
რა გელაპარაკებათ ანდა რა გეწერებათ...

მეც იგივეს სარკეში, ხშირად ვუსვამ ორეულს
კითხვებს სულის ამწველებს, ჩაგვიმტვრიეს ის ხიდიც...
ყველა ერთად დაფიქრდით, იქნებ სძლიოთ მორეულ
ბოღმას! სარკე თუ არ გაქვთ, მე მოგიტანთ... გიყიდით...