კლდის პირას


და როდესაც მკერდზე მოყრდნობილმა აღიარე რომ მთვარეს შიგნიდან შავი სისხლი სდის და მთვარის შუქზე სისხლი შავდება მიხვდი რა იყო ჩემი გზა, როდესაც საპირწონე გზაზე ამავე გზით დადიოდი და ეს იყო მიზეზთა მიზეზი, რადგან მიხვდი ვინ ხარ. შენ ხარ აბსოლიტური ეგოისტი ისე როგორც მე და ამ მოხარშულ ტკივილში შენ სიხარულში მიიღე მარადიული სიცოცხლე, მწვანე ვარდის ძალა და შენი მიწა, როგორც შენი სასახლე და შენ კვლავ უარი თქვი. ეს მშვენიერია

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი