დედა!

კარგი დედა , ნუ ტირიხარ ,
ნუ ტირიხარ რა !
ღიმილი და სიხარული
რატომ ჩაგიქრა.

რა მოხდა რომ პატიმარი
შვილი გყოლია ,
პატიმრობა ბავშობიდან
არ დამყოლია.

ეს ხომ ავი ტრიალია
ჩემი ბედისა.
დედა , შენი ჩახუტება ,
აღარ მეღირსა.

ნუ ტირიხარ , გეხვეწები ,
ნუ მისერავ გულს.
შენზე უფრო , შენი ნახვა ,
შენ შვილს უფრო სურს.

ეს ოხერი დრო გაირბენს ,
მალე გნახავ მე.
ნუ ტირიხარ , შემოგევლე ,
შენი ჭირიმე.

მოიშორე გულზე დარდი ,
ყურს ნუ უგდებ სხვას ,
ჩემზე დარდით გევედრები
ნუ ითეთრებ თმას.

ნუ ტირიხარ , ჩემო დედა ,
გეყო ფიქრები.
ძაან მალე , გეფიცები ,
ერთად ვიქნებით.

ახლა მივხვდი შენი ფასი ,
თუ რა ყოფილა.
დედა-შვილის სიყვარული ,
სად გაყოფილა ?!

ამიტომაც გამიმაგრდი ,
არ მოხუცდე რა ?!
რომ გამოვალ ყურში ჩუმად
მინდა რომ გითხრა:

მე შენს მეტი ჩემო დედა ,
არვინ მინდა სხვა.
ისე მწარედ ჩაგეხუტო ,
ვერაფერი თქვა.

ამიტომ გთხოვ , ასე მწარედ ,
ნუ ემდური ბედს.
კარგი დედა , საყვარელო ,
ნუ იტირებ მეტს!