ნაბახუსევი

ერთ წყეულ ღამეს ნაბახუსევს
კაფეს მივადექ,
და შევუკვეთე სავსე ჭიქა მიმტანთან ერთად
ალბად კუთხეში გიტარის ხმა კაფეს ართობდა 
მაგრამ ყურებში არემარე თითქოს ჩაბნელდა

ფეხს ფეხზე ვითრევ და საფეხურს მაღლა ავყავარ
ხედზე იშლება მაგიდები თაროები  წიგნების დასტა 
მე ჩამოვჯექი ფანჯარასთან გაწითლებული
სიმხურვალეკი ხალხს მოედო გაგიჟებული

აჰა მიმტანმაც მოაღწია მგონი ჩემამდე
ენა მებმევა როვუყურებ მის ლამაზ თვალებს 
მაგრამ უნდა ვთქვა უნდა ვუთხრა რაც მამოძრავებს
რაც კუდში დამდევს არმეშვება ,ფიალას ავსებს

უნდა გავბედო და წამომცდეს 
რომ შემიყვარდა რომ მისი ხედვა მისი თმების შრიალიც მათრობს
რომ ცისკარს ზევით შემიძლია მისი შეგრძნება ,რომ ყოველი ეს ფრთებ შეკვეცილ ფრინველს მამსგავსებს

მაგრამ წუთები წამებს ისხავს გაზაფხულივით და ყოველივე ზამთრის მსგავსად უეცრად ჭკნება
ყოველი გრძნობა ზამთრის სუსხში გაფითრებული უეცრად ქრება უეცრად ქრება ვით მარტოსული

ასე უეცრად მიაღწია ლექსმა დასასრულს 
და თან წაიღო ყველა სწროფი 
ყველა ის გრძნობა რაც დღეის იქით 
დამჭკნაირია ჩაქრობილია
რაც დღეის იქით გამქრალია გაფრენილია