პური ჩვენი არსობისა


აივანზე სიგარეტს ვაბოლებ. ყავა ცოტა ხნის წინ ამოვწრუპე და რატომღაც მთვარეს მივაშტერდი, რაღაცნაირი მიკნავლებულია. ნისლში თუ ღრუბელშია გახვეული, მკრთალად მოჩანს, როგორც ქალის მკერდი გამჭვირვალე პენუარიდან.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი