პური ჩვენი არსობისა


აივანზე სიგარეტს ვაბოლებ. ყავა ცოტა ხნის წინ ამოვწრუპე და რატომღაც მთვარეს მივაშტერდი, რაღაცნაირი მიკნავლებულია. ნისლში თუ ღრუბელშია გახვეული, მკრთალად მოჩანს, როგორც ქალის მკერდი გამჭვირვალე პენუარიდან.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი