პური ჩვენი არსობისა
აივანზე სიგარეტს ვაბოლებ. ყავა ცოტა ხნის წინ ამოვწრუპე და რატომღაც მთვარეს მივაშტერდი, რაღაცნაირი მიკნავლებულია. ნისლში თუ ღრუბელშია გახვეული, მკრთალად მოჩანს, როგორც ქალის მკერდი გამჭვირვალე პენუარიდან.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი