ჯავშსნის მიღმა
მაღლა თუ დაბლა ან თუნდათ ჰორიზონტარულად, იგი მოძრაობს აუარებელი სიჩქარით, არანაირი ბრძანების ან თუნდაც მიზეზის გარეშე, არ ყოფილა გაბრაზებული, აზრადაც არაფერი მოსვლია, უბრალოდ მითხრარით, როგორ გავაჩერო ეს წყეული რკინის ნაგლეჯი, რომელმაც ჯავშანს გადააბიჯა და მოექანება ჩემსკენ ხარივით, არცერთი ფერი არ აინტერესებს, მხოლოდ წითელი რჩება მის მერე.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი