შენ ლამაზი ხარ, როგორც...შენ

შენს მშვენებასთან მზეს დაუკარგავს თავის ელფერი,
თვით ვარდთა კონა შენს სიტურფესთან არაფერია;
ლექსს ვერ მოგიძღვნი, რადგან ისეთი, შენ რომ შეგფერის,
მგოსანთა შორის ჯერაც არავის დაუწერია;

ჯერ არ შექმნილა კიდით კიდემდე ტურფა ყვავილი,
რომ შენი სახე სულ ოდნავ მაინც მას შევადარო;
ან სად ვიპოვო შესაფერისი შენთვის მანდილი,
თუნდ მუხლის ჩოქვით შემოვიარო მთელი სამყარო?

მოგონილია ყველა სიტურფე და სილამაზე
და თვით ზღაპარშიც ვერ მიპოვია შენი სწორია;
მხოლოდ შენა ხარ ის ერთადერთი ამ ქვეყანაზე,
ვისი მშვენებაც შენი სიტურფის თანასწორია;

როგორ გავბედო, როგორ ვიკადრო შენი შექება?
ეს უდიდესი მკრეხელობაა დასაგმობელი;
მდაბიო მონა დედოფლის გვირგვინს ვერ შეეხება,
გინდ მეფე გახდეს ასი ათასი ქვეყნის მფლობელი;

მაგრამ, რას იზამ, თვით სიყვარული თავად ღმერთია,
ჩემი გონებაც შენზე ფიქრებით დაბინდულია;
...და თუ ოდესმე შენზე ოცნება გამიბედია,
გთხოვ, დამიჯერო, რომ დამნაშავე სიყვარულია.