ლელას

ლ ურჯი ზღვის პირას ნაზად ფარფატებს თეთრი თოლია,
ე ალერსება მას პაწაწინა ოცნების გემი;
ლ ამაზ ფიქრებში თუ ჩაიძირა, ასე მგონია,
ა რ შემშურდება, შენც ხომ ლამაზი ფიქრი ხარ ჩემი;
ჩ ემი ტკივილის და სიხარულის თანაზიარი,
ა ლისფერ სხივად ჩემს სიცოცხლეში შემონათება;
ჩ უმად ვოცნებობ, არ მოგაყენო რამე ზიანი,
ა რ დამეფანტოს შენი ღიმილი ათინათებად;
ნ ეტავ რად მინდა, თუნდაც მაჩუქონ ქვეყნიერება?
ი ს მირჩევნია, შენს გვერდით ვიყო, სხვაგან მეფობას;
ძ ვირფასო ჩემო, მე სხვა არ მინდა ბედნიერება,
ე რთხელ მიყვარხარ და სიკვდილამდე ესეც მეყოფა.

                                         ***

ქალო, სხვისი გვარისაო, მარგალიტო ქარვისაო,
ტკბილბადაგო ვაზისაო, მსგავსო ტურფა ვარდისაო;
გულის ფეთქვავ ქმარისაო და სინათლევ  თვალისაო, 
დარო მზის და მთვარისაო, ქალო, სხვისა გვარისაო...