უფალო

ღმერთო, არა ვარ უბრალო,
არ ვიცი, რისთვის გინდივარ;
რაც მე ცოდვა მაქვს,უფალო,
ასჯერ სიკვდილის ღირსი ვარ;

მადლს და სიკეთეს რომ მწყალობ,
ამდენი ცოდვის მხედავი;
ასე ძალიან, უფალო,
რისთვის გიყვარვარ, ნეტავი?

ჯვარზე გაგაკრეს უბრალო,
არც კი იცოდნენ, რისთვისა;
არა ვარ ღირსი, უფალო,
შენგან დაღვრილი სისხლისა;

მე შეგილახე ღირსება
ჩემი ცოდვებით ყოველით;
შენ კი კვლავ მაძლევ იმედს და
ისევ შენს მოსვლას მოველი;

სიცოცხლის ღირსიც არა ვარ,
რაც მოგაყენე იარა;
მხოლოდ სასჯელის ღირსი ვარ,
შენი წყალობის კი არა;

ვაი, ჩემს უგუნურებას,
ვერ დავინახე მთავარი –
შენს სიყვარულს და წყალობას
რომ არ ჰქონია საზღვარი;  

შენთან ლაპარაკს ვერ ვბედავ
(სიცოცხლე გადის ლოდინში);
მხოლოდ სამ სიტყვას შეგბედავ:
გმადლობ, მიყვარხარ, ბოდიში !